امنیت هستی شناختی و استمرار مناقشه هسته ای ایران و غرب

امنیت هستی­شناختی منازعات و مناقشات پایدار در روابط بین­الملل را تحلیل می­کند. منازعات و مناقشاتی که ممکن است منافع فیزیکی و رئالیستی کشورها را به خطر اندازد اما امنیت هویتی آنها را از طریق حفظ شرافت فردی و ملی، نگاه غرورآمیز به مسائل داخلی و بین­المللی و پرهیز از شرم تضمین کند. در این میان سیاست خارجی جمهوری اسلامی در سه دهه ی اخیر در عرصۀبین المللی بازتابی از مبانی هویت ساز خود بوده است. این موضوع در مساله هسته ای نمود عینی  بیشتری دارد. مقاله  پیش رو مدعی است که رفتار سیاست خارجی ایران در مسأله  هسته­ای در چارجوب مولفه های هویت ساز(روایت بیوگرافیک) معنا و مفهوم می یابد. بنابراین عناصر هویت سازجمهوری اسلامی ایران، نظام اعتماد پایه­ی متصلب جمهوری اسلامی- حفظ هویت و روال­های جاری، اطمینان جمهوری اسلامی از جامعیت هویت و بی­اعتمادی ایران نسبت به ایالات متحده در مناقشه­ هسته­ای که ریشه در اقدامات براندازانه و استراتژی تغییر رژیم ایران در طول چند دهه  اخیر دارد، مناقشه  هسته ای را به درازا کشانده است. بنابراین اصرار ایران بر حفظ چرخه­ سوخت هسته­ای و بومی شدن غنی­سازی اورانیوم، ایستادگی در مقابل تحریم­ها و تهدیدها و حفظ مؤلفه­های هویتی، عزت­مندی نظام جمهوری اسلامی و پرهیز از شرم تلقی می­شود است. بر اساس چارچوب این نظریه ، تنها پذیرش حق غنی سازی بومی در ایران، رفتار عادلانه با برنامه صلح آمیز هسته ای ایران، تغییر رفتار مبتنی بر زور و زیاده خواهی طرف مقابل می تواند تامین کننده امنیت هویتی جمهوری اسلامی ایران باشد.